Je bekijkt de reis...
Azie 2015
Reisverslag de reis naar inlelake
13 maart 2016
|
Aantal keer bekeken
63
Aantal reacties
0
Mount Lavinia,
Sri Lanka
a
A
de reis naar inlelake
Vanochtend was het alweer tijd om uit te checken, want vanavond gaat onze busreis verder naar inlelake. Mandalay is het meest gelegen noordelijke plek die we hebben bezocht, Inlelake ligt namelijk meer richting het zuiden. Langzamerhand gaat onze route dus weer naar beneden.
Als je bent uitgecheckt en weet dat je savonds vertrekt, is het in sommige plekken nog lastig wat te ondernemen. Veel dingen liggen ver weg en ivm met de enorme file die er kan zijn weet je nooit hoelang het kan duren voor je terug bent.
De laatste boodschapjes gedaan in de supermarkt die zich onder het winkelcentrum bevindt. We hadden nog een aantal uurtjes over voor de bus vertrok. Toevallig draaide er opnieuw een film en hadden we precies genoeg tijd! Deze keer heb ik het bioscoop bezoekje anders ervaren. De hele bioscoop zat vol en iedereen moest om elk klein grapje uit de film lachen. Zelfs zo aanstekelijk dat ik zelf mee deed. Weer een keer wat anders dan al die stugge Nederlanders.
Rond 18 uur stond de taxi klaar die ons naar het busstation bracht. Opnieuw een enorme onoverzichtelijke drukte op het station. Wat een smerigheid en wat een chaos. Vele bussen die door elkaar heen rijden om te parkeren, overal getutter, en die kleine kindjes die er tussen spelen. Zelfs ik hield al mijn hart vast, terwijl het voor de ouders allemaal maar normaal is. De busreis zou ongeveer 5 uur duren dus precies middernacht moeten we aan komen.
Rond 2 uur in de nacht stopte de bus. Ik wilde al m'n spullen pakken en uitstappen, het bleek een pauze te zijn. De tijden kloppen hier dus voor geen meter. De afstand van mandalay naar inlelake is 150 km. Hoe lang gaan we er nog over doen? Eindelijk om 4:00 uur in de nacht stopte de bus op het kleine donkere stationnetje in inlelake.
Verschillende tuk tuk drivers die al bij de deuropening van de bus staan te schreeuwen. Google maps gaf aan dat het nog geen 300 meter lopen is naar ons hotel, we redden het zelf dus makkelijk zelf. In het pikken donker liepen we over de verlaten zandstraatjes richting ons hotel. Ja, natuurlijk bepakt en bezakt. De ene hond na de ander die zijn territorium aan het bewaken was. Gelukkig zijn we veilig aangekomen zonder hondsdolheid.
Bij aankomst was het hotel gesloten.. Na een paar keer te hebben gebeld werd er open gedaan door 2 Birmezen meisjes. En eindelijk na 10 uur reizen lagen we in ons bed! Wat een dag..
Als je bent uitgecheckt en weet dat je savonds vertrekt, is het in sommige plekken nog lastig wat te ondernemen. Veel dingen liggen ver weg en ivm met de enorme file die er kan zijn weet je nooit hoelang het kan duren voor je terug bent.
De laatste boodschapjes gedaan in de supermarkt die zich onder het winkelcentrum bevindt. We hadden nog een aantal uurtjes over voor de bus vertrok. Toevallig draaide er opnieuw een film en hadden we precies genoeg tijd! Deze keer heb ik het bioscoop bezoekje anders ervaren. De hele bioscoop zat vol en iedereen moest om elk klein grapje uit de film lachen. Zelfs zo aanstekelijk dat ik zelf mee deed. Weer een keer wat anders dan al die stugge Nederlanders.
Rond 18 uur stond de taxi klaar die ons naar het busstation bracht. Opnieuw een enorme onoverzichtelijke drukte op het station. Wat een smerigheid en wat een chaos. Vele bussen die door elkaar heen rijden om te parkeren, overal getutter, en die kleine kindjes die er tussen spelen. Zelfs ik hield al mijn hart vast, terwijl het voor de ouders allemaal maar normaal is. De busreis zou ongeveer 5 uur duren dus precies middernacht moeten we aan komen.
Rond 2 uur in de nacht stopte de bus. Ik wilde al m'n spullen pakken en uitstappen, het bleek een pauze te zijn. De tijden kloppen hier dus voor geen meter. De afstand van mandalay naar inlelake is 150 km. Hoe lang gaan we er nog over doen? Eindelijk om 4:00 uur in de nacht stopte de bus op het kleine donkere stationnetje in inlelake.
Verschillende tuk tuk drivers die al bij de deuropening van de bus staan te schreeuwen. Google maps gaf aan dat het nog geen 300 meter lopen is naar ons hotel, we redden het zelf dus makkelijk zelf. In het pikken donker liepen we over de verlaten zandstraatjes richting ons hotel. Ja, natuurlijk bepakt en bezakt. De ene hond na de ander die zijn territorium aan het bewaken was. Gelukkig zijn we veilig aangekomen zonder hondsdolheid.
Bij aankomst was het hotel gesloten.. Na een paar keer te hebben gebeld werd er open gedaan door 2 Birmezen meisjes. En eindelijk na 10 uur reizen lagen we in ons bed! Wat een dag..